Biskar | Bisiklet Karabük: Ocak 2010

Aladağ - 31 Ocak 2010

31 Ocak 2010 Pazar Gönderen Biskar | Bisiklet Karabük 0 yorum

Aydınlıkevler Mahallesi'nden doğru şehirden çıktık şimdi kırsaldayız.. =) Hedefimiz Aladağ'a ulaşmak ve mangal yapıp karnımızı doyurmak =)

Ve yoldayız.. Bu gezide bizimle gelmek isteyen biri var ilk defa gelen biri... Mahmut Can Kaymaz bu geziyle beraber bize katıldı. Mahmut ekibin bi kaç üyesinin eski arkadaşı.. =)

Tuncer Bayık .. Kendisi Karabük'teki bisiklet hareketinin öncüsüdür.

Yaz kadar olmasada baya susuyoruz tabi =)

Kemal Faruk Doğan.. forum,blog,tasarım,afiş işleriyle ilgilenir genelde... Ekibin bu zamana kadar gelişmesinde çok rol oynadı.

Yoldayız..

Beraber fotoğraf çekilmeden olmaz tabi =) Soldan sağa Mahmut,Tuncer,Tevfik,Kemal Faruk..

Bu fotoğrafın ilersinde güzel bir yol var görünmesede belirtmek istedik. Resimlerdeki gibi aynen... =) Kıvrım kıvrım...

Ve şehirin merkezinden baya yukardayız bir an kafamızı çevirip geldiğimiz yere bakmak istedik birde ne görelim " Hiç birşey "... o zehirli gazlardan duman bulutundan şehir gözükmüyor... Fabrikalar ve kömür kullanımı sağolsun... Üzücü bir tablo..

Kemal Faruk ve Yeni arkadaşımız Mahmut Can Kaymaz

Çıkıştayız..

Planladığımız gibi ateş için yardım isteyeceğiz. Köy muhtarını soruyoruz bir köylüye ve muhtarın kapısını çalıyoruz. Allah razı olsun bize yeteri kadar odun veriyor. Burda Kaleköy muhtarına çok teşekkürler...

Ateşi yakma vakti geldi. Sucuklarımızı dilimliyoruz... Tuncer abi'de sucukları takmak için sopa hazırlıyor... Baya açıkmışız. Üstlerimizi değiştiyoruz ve koyu bir muhabbet başlıyor. Resimdeki "Tevfik Saka"

Mahmut Can Kaymaz..

Resimdeki arkadaşımız " Kemal Faruk "

Ve Tuncer Bayık abimiz sucuklar için değişik bir ağaçtan sopalar hazırlıyor... =)

Ve yemek vakti. Hemen ateşte çeviriyoruz sucuklarımızı. Fazlasıyla açıkmışız.

Yollarda bize düşman gözüyle bakan köpekler bu sefer dostumuz oluyor. Sağolsun 4 ekmekten 1 tanesini köpeğe yedirdi Tuncer abi =)

Gözlük camından kendine bakıyor sık sık Mahmut Can

Ve dönüşteyiz... Pek fotoğraf çekilemedik. Keşke bazı anları yakalayabilseydik. Dağdan inişin başlarında kaygan ve keskin bir viraj vardı. Tuncer abi virajı aldı ve birşeyleri sezdi biraz ilerde durdu ve baktı arkasına... Mahmut biraz yalpaladı ama düşmeden durabildim Kemal Faruk'ta aynı şekilde ama Tevfik duramadım frenler taşıyamadı onu ve yolda çıktı ağaçların duvaların olduğu yere girdi. Çok şükür birşeyi yoktu. Toparlandıktan sonra bizi o anları hatırlamak kahkahalara boğdu.